Hoewel het 2 dagen geleden even voelde dat Algonquin Park één van de hoogte punten was, besefte ik niet dat de dag erna het zó makkelijk zou overtreffen. Want wat ben ik nu, een dag erna. Nog onder de indruk van gisteren zeg. WAUW.

Esther, Tsveta en Alexandra in the woods
Samen met Tsveta en haar studiegenootje Alexandra, uit Madrid, zijn we Hamilton gereisd om vervolgens vanuit daar met de bus naar een klein dorpje 'Dundas' te gaan. Niets leek erop dat daar ergens in de bossen/bergens prachtige watervallen zouden zijn. Het begin zou liggen van de Niagara Falls, maar in tegenstelling tót de Niagara Falls, niet touristisch. We hadden van mensen uit ons Residence gehoord dat het echt zo de moeite waard was alleen het punt; omdat het niet touristisch is; geen routes erheen; you have to find it yourself down the trails and the woods! En dat was nou juist wat wij ook wel heel erg leuk vonden.

In plaats van de Highway naar boven te volgen, die ons ook 10 miles om zou leiden klommen we het bos en gebruikten we ons hiking lesje van de dag ervoor maar meteen. Dat Tsveta ook in Bulgarije wat gewend was, was wel duidelijk, haha. We waren haar steeds kwijt! Maar het was ECHT heel erg gaaf. Ik heb zo genoten. Onderweg kwamen we allerlei blueberries en raspberries tegen en ze waren echt zoet van smaak. Trouwens zelfs de Canadezen weten niet waarom ze 3 namen hebben voor 1 soort: blueberry, blackberry and blackcurrant. ;)
Na een lange tijd in de bossen (voor de oplettende kijker; ik deed het op gegeven moment op m'n slippers! want ik had zoveel blaren!) vonden we dan eindelijk nog 2 toeristen die ons wisten te vertellen waar het heen was naar de Falls, 'The Webster Falls'. En ja.. we hebben ze gevonden. En het was het zoeken ZOOOOO waard. Echt.

Daar aangekomen, waren er helaas wel wat meer mensen, maar slechts een handje vol. We hadden onze bikini mee, want dat advies hadden we gekregen en Tsveta twijfelde geen moment. Alexandra wilde niet; maar ik dacht; tsja we ZIJN er nu; dit is een once in a lifetime kans; bij de Niagara Falls KAN het niet eens. En Tsveta zei dat het water echt niet koud was al leek het misschien zo. Dus ik dacht ook; zorgen opzij; niemand kent me hier; GENIETEN! En I did. (Foto van mij in bikini plaats ik niet zo graag, maar vanwege de sféér wil ik er toch paar delen.) Zoals meerderen die met mij op vakantie zijn geweest weten; ik ben niet zo dol op visjes en allerlei glibberige dingen in het water -understatement- maar voor nu voelde ik ze niet. We hebben zo gelachen en genóten. Het water voelde haast zo warm als onder de douche. Het moet haast wel de adrenaline zijn geweest. Wat was het heerlijk zeg. Alsof je de hele wereld aan kon. We hebben er gestaan, gezeten, gelachen en gegild. Voor tien. Heeeeerlijk hoe die water stromen op je rug kletteren. Niets kun je horen en je ziet haast niets. Maar het geeft zoveel energie! Om nooooit meer te vergeten.

Naderhand zijn we vlakbij in de zon gaan liggen om op te drogen. Het weer raakte gisteren weer dichtbij de 30 graden. Toen werd het tijd voor de trip terug, die gelukkig makkelijker ging omdat we inmiddels de weg wisten. 's Avonds rond half 10 waren we weer veilig in Downtown Toronto. Wat een dag... Als ik eerlijk ben: My best day so far.

Vandaag een rust dagje. Vanavond ga ik met Tsveta en Alexandra de CN Tower op. Vanmiddag wil ik naar Sony Centre of the Performing Arts gaan. En morgen even iets totaaal anders; samen met Tsveta ga ik naar 'Canada's Wonderland'. Het allergrootste rollercoaster pretpark in heel Noord-Amerika. Het schijnt echt breath-taking te zijn. Yeey!

liefs, Esther